درمراحل زندگی در آهنینی به روی گذشته آن دیروزی که دیگر وجود نداردببندید،
وهمچنین پرده ای فولادین به روی آینده فردایی که هنوز نیامده است بکشید،
وآن گاه بااطمینان خاطر امروز رابگذرانید.
تنها اشتباه واقعی آنست که ازآن چیزی نیاموزیم.
پاسکال :آدم بی مغز و پرگو چون آدم ولخرج و بی سرمایه است .
ویکتور هوگو: الماس را جز در قعر زمین نمی توان یافت و حقایق را جز در اعماق فکر نمی توان کشف کرد.
ادیسون: تمام پیشرفتهای عالمگیر خود را مدیون تفکر منظم و یادداشت برداری دقیق هستم
گوته :کسی که دارای عزمی راسخ است ،جهان را مطابق میل خویش عوض می کند.
انیشتین :فکر کردن،سخت ترین کار بشر است .
کودکی که می داند گریه های مادرش و تن فروشی خواهرش و دست های پینه بسته ی پدرش
و حتی گرسنگیش همه از بی پولیست .....چگونه در مدرسه بنویسد علم بهتر از ثروت است.
موشی در خانه ی صاحب مزرعه تله موشی دید.به مرغ و گوسفندوگاو خبرداد.
همه گفتند:این مشکل توست وبه ما ربطی ندارد .ماری در تله افتاد وزن مزرعه دار را گزید .
از مرغ برای زن سوپ درست کردند .گوسفند را برای عیادت کنندگان سربریدندو گاورابرای مراسم ترحیم کشتند.
ودر این مدت موش از سوراخ دیوار نگاه می کردوبه مشکلی که به دیگران ربط نداشت فکر می کرد.
اگر دروغ رنگ داشت؛
هر روز شاید،
ده ها رنگین کمان، در دهان ما نطفه می بست،
و بیرنگی، کمیاب ترین چیزها بود.
اگر شکستن قلب و غرور، صدا داشت؛
عاشقان، سکوت شب را ویران میکردند.
اگر به راستی، خواستن، توانستن بود؛
محال نبود وصال!
و عاشقان که همیشه خواهانند،
همیشه می توانستند تنها نباشند.
اگر گناه وزن داشت؛
هیچ کس را توان آن نبود که قدمی بردارد،
خیلی ها از کوله بار سنگین خویش ناله میکردند،
و من شاید؛ کمر شکسته ترین بودم.
اگر غرور نبود؛
چشمهایمان به جای لبهایمان سخن نمیگفتند،
و ما کلام محبت را در میان نگاه‌های گهگاهمان،
جستجو نمی کردیم.
اگر دیوار نبود، نزدیک تر بودیم؛
با اولین خمیازه به خواب می رفتیم،
و هر عادت مکرر را در میان 24 زندان،
حبس نمی کردیم.
اگر خواب حقیقت داشت؛
همیشه خواب بودیم.
هیچ رنجی، بدون گنج نبود؛
ولی گنج ها شاید،
بدون رنج بودند.
اگر همه ثروت داشتند؛
دل ها، سکه ها را بیش از خدا نمی پرستیدند.
و یک نفر در کنار خیابان خواب گندم نمی دید؛
تا دیگران از سر جوانمردی،
بی ارزش ترین سکه هاشان را نثار او کنند.
اما بی گمان، صفا و سادگی می مرد،
اگر همه ثروت داشتند.
اگر مرگ نبود؛
همه کافر بودند،
و زندگی، بی ارزشترین کالا بود.
ترس نبود؛ زیبایی نبود؛ و خوبی هم شاید.
اگر عشق نبود؛
به کدامین بهانه می گریستیم و می خندیدیم؟
کدام لحظه ی نایاب را اندیشه میکردیم؟
و چگونه عبور روزهای تلخ را تاب می آوردیم؟
آری... بی گمان، پیش از اینها مرده بودیم ...
اگر عشق نبود؛
اگر کینه نبود؛
قلبها تمامی حجم خود را در اختیار عشق میگذاشتند.
اگر خداوند؛ یک روز آرزوی انسان را برآورده میکرد،
من بی گمان،
دوباره دیدن تو را آرزو میکردم و تو نیز
هرگز ندیدن مرا.
آنگاه نمیدانم ،
به راستی خداوند، کدامیک را می پذیرفت?؟
دکتر علی شریعتی
old wood best to burn,old book best to read
old wine best to drink and old friend best to keep
